jueves, 28 de octubre de 2010

Pregunta nº12

    Vantaxes do software libre:







  • Baixo custo de adquisición: Trátase dun software económico xa que permite un aforro de grandes cantidades na adquisición das licenzas.
  •  Innovación tecnolóxica: Isto débese a que cada usuario pode achegar os seus coñecementos e a súa experiencia e asi decidir de xeito conxunto cara a onde se debe dirixir a evolución e o desenvolvemento do software. Este é un grande avance na tecnoloxía mundial.
  • Independencia do provedor: Ao dispoñer do código fonte, garántese unha independencia do provedor que fai que cada empresa ou particular poida seguir contribuíndo ao desenvolvemento e os servizos do software.
  • Escrutinio público: Isto fai que a corrección de erros e a mellora do produto se leven a cabo de xeito rápido e eficaz por cada un dos usuarios que cheguen a utilizar o produto.
  • Adaptación do software: Esta calidade resulta de grande utilidade para empresas e industrias específicas que necesitan un software personalizado para realizar un traballo específico e co software libre se pode realizar e con custos moito máis razoables.
  • Linguas: Aínda que o software se cree e saia ao mercado nunha soa lingua, o feito de ser software libre facilita en boa medida a súa tradución e localización para que usuarios de diferentes partes do mundo poidan aproveitar estes beneficios.

    Inconvenientes do software libre:






  • Dificultade no intercambio de arquivos xeralmente nos arquivos de texto. ejmArchivos creados en office word non ase podrezan ler noutro procesador de texto como Open Office ou LaTeX.
  • Dificultade na implemenacion e na interoperabilidade (aprendizaxe, instalación, migración, etc)


Pregunta nº11


   As diferenzas encontrámolas en que:










  • O software libre pódeo obter calquera usuario para retocalo ou utilizalo.
  •  Mentres que o software propietario o posúe unha empresa ou usuario privado e non o comparte cos demais usuarios, xa que o utiliza para o seu uso persoal e non se pode modificar.
  •  Outra diferenza é que o software libre o perfeccionan entre todos os usuarios e pode ter menos fallos.
  •  Mentres que o software propietario só hai o un e polo tanto ten mais erros e teñen que sacalos todos os anos.
   
   As semellanzas son que: 


   
  • Os dous no seu lanzamentos non son completamente perfectos, xa que teñen moitos erros.
  • Los dos software pueden ser usados comercialmente siempre y cuando en el propietario o licenciado se tengan los permisos correspondientes.



    miércoles, 27 de octubre de 2010

    Pregunta nº14

    Intelixencia artificial:
                 *Cita as áreas que abarcan a IA:

    • Os sistemas expertos
    • A demostración automática de teoremas
    • O reconocemento de voz e de patróns
    • O procesamento da linguaxe natural
    • A visión artificial
    • A robótica
    • As redes neuronais
                  *Usos e aplicacións do recoñecemento automático de voz:

    • Ditado automático
    • Control por comandos
    • Sistemas portátiles
    • Telefonía
    • Sistemas diseñados para discapacitados
                    *Funcionamento das redes neuronais artificiais:
        Non se programan de forma directa, como nos sistemas expertos, senón que se adquire a partir de exemplos, por axuste de parámetros das neuronas mediante un algoritmo de aprendizaxe.
        Os sistemas expertos acercaríanse máis ó razoamento deductivo-obter regras- e as redes neuronais ao individuo-aprendizaxe mediante exemplos. Ambos modelos son perfectamente compatibles, de forma que pódese integrar nun único sistema.

    Pregunta nº13

    13-Intelixencia artificial:
               *Defición breve de intelixencia artificial: é a parte da Ciencia que se ocupa do diseño de sistemas de computación que asociamos á intelixencia no comportamento humano que se refire á comprensión da linguaxe, o aprendizaxe, o razoamento, resolución de problemas, etc.
        Hoxe engloba áreas tales como os sistemas expertos, a robótica, etc.
               *Definición breve de sistemas expertos: pode definirse como un sistema informático (hadware ou software) que simula aos expertos humanos nunha área de especialión dada.
        Como tal, un sistema experto debería ser capaz de procesar e memorizar información, aprender e razoar en situación determinados e incertas, comunicar cos homes e outros sistemas expertos, tomar decisións apropiadas,  e explicar porqué se toman  tales decisións.
         Pódese pensar tamén nun sistema experto como o consultor que podes suministrar axuda.
                 *Obxetivos típicos da visión artificial:

    • A detección, segmentación, localización e reconocemento de certos obxetos en imaxes (por exemplo, caras humanas).
    • Rexistro de diferentes imaxes dunha mesma escea ou obxeto, facer concordar un mesmo obxeto en diversas imaxes.
    • Seguimento dun obxeto nunha secuencia de imaxes.
    • Mapeo dunha escea para xenerar un modelo tridimensional da escea; tal modelo podería ser usado por un robot para navegar pola escea.
    • Estimación das posturas tridimensionais de humanos.
    • Búsqueda de imaxes dixitais polo seu contido.


    viernes, 22 de octubre de 2010

    Premio príncipe de Asturias


    • Galardoado premio príncipe de Asturias das Artes:
                  -Richard Serra está considerado un dos escultores máis relevantes da vangarda da segunda metade do século XX pola súa innovadora visión.


    • Galardoados premio  de Asturias da Comunicación e Humanidades:
                  -Alain Touraine e Zygmunt Bauman: considerados dous dos máximos expoñentes do pensamento europeo actual, Alain Touraine e Zygmunt Bauman analizaron as profundas transformacións das estruturas sociais contemporáneas e desenvolveron conceptos clave para a comprensión de cuestións fundamentais do noso tempo.


    • Galardoado premio príncipe de Asturias das Letras:
                  -Amin Maalouf: A súa obra, traducida a máis de 20 idiomas, sitúao como un dos escritores contemporáneos que máis afondou na cultura mediterránea, representada como un espazo simbólico de convivencia e tolerancia.


    • Galardoado premio príncipe de Asturias dos Deportes:
                  -Selección Española de fútbol: o triunfo da Selección na Copa do Mundo tras vencer no Campionato de Europa converteuse nun dos fitos do deporte español a nivel internacional. A súa exemplar forma de entender o fútbol, baseado na deportividade, o xogo limpo e o compañeirismo logrou reunir millóns de persoas en torno a un equipo que fixo historia.


    • Galardoado premio príncipe de Asturias das Ciencias sociais:
                   -Equipo arqueolóxico dos guerreiros de Xi´an: Considerado un dos descubrimentos arqueolóxicos máis importantes do século XX, o xacemento dos guerreiros de terracota, tamén coñecidos como Guerreiros de Xi’an, é unha fonte de información de extraordinaria riqueza sobre a civilización china.


    • Galardoado premio príncipe de Asturias de Investigación Científica e Técnica:
                    -David Julius, Baruch Minke e Linda Watkins: Considerados pola comunidade científica como referentes mundiais da Neurobioloxía sensorial, David Julius, Baruch Minke e Linda Watkins han descuberto, dende aproximacións complementarias, as causas e mecanismos polos que se produce e percibe o dor, así como outras sensacións como o frío, o calor ou o gusto. Os descubrimentos destes científicos abren novas e esperanzadoras vías ó deseño racional de terapias e medicamentos específicos para o tratamento selectivo dos diferentes tipos de dor, uno dos grandes retos da medicina de tódolos tempos.


    • Galardoado premio príncipe de Asturias da Cooperación Internacional:
                      - The Transplantation Society e a Organización Nacional de Transplantes (España)
    Ambas institucións destacan pola súa determinante labor no establecemento dos principios médicos e éticos que rexen os procesos clínicos e a investigación científica relacionada cos transplantes.


    • Galardoado premio príncipe de Asturias da Concordia:
                       - Manos Unidas: Ao largo de 50 anos, Manos Unidas ha desarrollado unha importante labor humanitaria e social, de acción contra a fame e o subdesenvolvido, e ha favorecido o acceso a educación e a sanidade a millóns de persoas en todo o mundo, mellorando con elo súas condicións de vida.



    viernes, 15 de octubre de 2010

    Superconductividade

    Pregunta sobre a Superconductividade

    Robótica



    La robótica es la ciencia y la tecnología de los robots. Se ocupa del diseño, manufactura y aplicaciones de los robots. La robótica combina diversas disciplinas como son: la mecánica, la electrónica, la informática, la inteligencia artificial y la ingeniería de control.
    Un robot es un operador o máquina reprogramable y multifuncional, diseñado para manipular herramientas, instrumentos especializados o materiales mediante movimientos previamente programados.
    La que a continuación se presenta es la clasificación más común:
    1ª Generación.
    Manipuladores. Son sistemas mecánicos multifuncionales con un sencillo sistema de control, bien manual, de secuencia fija o de secuencia variable.
    2ª Generación.
    Robots de aprendizaje. Repiten una secuencia de movimientos que ha sido ejecutada previamente por un operador humano. El modo de hacerlo es a través de un dispositivo mecánico. El operador realiza los movimientos requeridos mientras el robot le sigue y los memoriza.
    3ª Generación.
    Robots con control sensorizado. El controlador es una computadora que ejecuta las órdenes de un programa y las envía al manipulador para que realice los movimientos necesarios.
    4ª Generación.
    Robots inteligentes. Son similares a los anteriores, pero además poseen sensores que envían información a la computadora de control sobre el estado del proceso. Esto permite una toma inteligente de decisiones y el control del proceso en tiempo real.

    Nanotecnología



    La nanotecnología es un campo de las ciencias aplicadas dedicado al control y manipulación de la materia a una escala menor que un micrómetro, es decir, a nivel de átomos y moléculas (nanomateriales). Lo más habitual es que tal manipulación se produzca en un rango de entre uno y cien nanómetros. Se tiene una idea de lo pequeño que puede ser un nanobot sabiendo que un nanobot de unos 50 nm tiene el tamaño de 5 capas de moléculas o átomos -depende de qué esté hecho el nanobot-.
    La nanotecnología es el estudio, diseño, creación, síntesis, manipulación y aplicación de materiales, aparatos y sistemas funcionales a través del control de la materia a nano escala, y la explotación de fenómenos y propiedades de la materia a nano escala.
    Cuando se manipula la materia a la escala tan minúscula de átomos y moléculas, demuestra fenómenos y propiedades totalmente nuevas. Por lo tanto, científicos utilizan la nanotecnología para crear materiales, aparatos y sistemas novedosos y poco costosos con propiedades únicas
    La nanotecnología promete soluciones vanguardistas y más eficientes para los problemas ambientales, así como muchos otros enfrentados por la humanidad, desde nuevas aplicaciones médicas o más eficientes a soluciones de problemas ambientales y muchos otros.

    Fibra óptica



    La fibra óptica es un medio de transmisión empleado habitualmente en redes de datos; un hilo muy fino de material transparente, vidrio o materiales plásticos, por el que se envían pulsos de luz que representan los datos a transmitir. El haz de luz queda completamente confinado y se propaga por el núcleo de la fibra con un ángulo de reflexión por encima del ángulo límite de reflexión total, en función de la ley de Snell. La fuente de luz puede ser láser o un LED.
    Las fibras se utilizan ampliamente en telecomunicaciones, ya que permiten enviar gran cantidad de datos a una gran distancia, con velocidades similares a las de radio o cable. Son el medio de transmisión por excelencia al ser inmune a las interferencias electromagneticas, también se utilizan para redes locales, en donde se necesite aprovechar las ventajas de la fibra óptica sobre otros medios de transmisión.
    La fibra óptica se emplea como medio de transmisión para las redes de telecomunicaciones, ya que por su flexibilidad los conductores ópticos pueden agruparse formando cables. Las fibras usadas en este campo son de plástico o de vidrio, y algunas veces de los dos tipos. Para usos interurbanos son de vidrio, por la baja atenuación que tienen.
    Para las comunicaciones se emplean fibras multimodo y monomodo, usando las multimodo para distancias cortas (hasta 5000 m) y las monomodo para acoplamientos de larga distancia. Debido a que las fibras monomodo son más sensibles a los empalmes, soldaduras y conectores, las fibras y los componentes de éstas son de mayor costo que los de las fibras multimodo.